คนวิตกกังวลจัดอยู่ในประเภท "แพ้ง่าย" มานานแล้ว พวกเขาคิดว่าน่ากลัวกว่าและรู้สึกถูกคุกคามได้ง่ายกว่าคนประเภทเดียวกัน แต่ผลการวิจัยใหม่จากมหาวิทยาลัยเทลอาวีฟแสดงให้เห็นว่าความวิตกกังวลอาจไม่ไวต่อความรู้สึกเลย อันที่จริง พวกเขาอาจไม่ไวพอ เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเกี่ยวกับวิธีที่สมองประมวลผลความกลัวในบุคคลที่วิตกกังวลและไม่วิตกกังวล ผู้สมัครรับเลือกตั้งใน วัดการทำงานของสมองในขณะที่ผู้เข้าร่วมการศึกษาได้รับการแสดงภาพที่ออกแบบมาเพื่อกระตุ้นความกลัวและความวิตกกังวล การใช้ EEG เพื่อวัดกิจกรรมทางไฟฟ้าที่เกิดจากกิจกรรมของเซลล์ประสาทที่แสดงถึงการประมวลผลเชิงลึกของสิ่งเร้าเหล่านี้ นักวิจัยค้นพบว่ากลุ่มที่วิตกกังวลได้รับการกระตุ้นจากภาพน้อยกว่ากลุ่มที่ไม่วิตกกังวล อธิบายว่าผู้เข้าร่วมการศึกษาที่ วิตกกังวล ไม่ได้แสดงให้เห็นว่ามีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาต่อการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในสภาพแวดล้อมของพวกเขาเท่ากับบุคคลที่หวาดกลัวน้อยกว่า เธอตั้งทฤษฎีว่าคนที่วิตกกังวลอาจขาดความสามารถในการประเมินภัยคุกคาม ซึ่งจำเป็นสำหรับการตัดสินใจที่มีประสิทธิภาพและการควบคุมความกลัว ซึ่งนำไปสู่การตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่คุกคามเพียงเล็กน้อย บุคคลที่ไม่วิตกกังวลดูเหมือนจะมี "ระบบเตือนภัยล่วงหน้า" อยู่ในจิตใต้สำนึก ช่วยให้พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับภัยคุกคามที่กำลังพัฒนา โดยพื้นฐานแล้ว คนที่วิตกกังวลจะ "ประหลาดใจ" กับสิ่งเร้าที่น่ากลัวซึ่งบุคคลที่ไม่วิตกกังวลได้สังเกตเห็น วิเคราะห์ และประเมินโดยจิตใต้สำนึกแล้ว